Kâinat’ın dengesi: Işıkla-Karanlık,Sıcakla-Soğuk,
Yaz’la-Kış,Siyah ve Beyaz,Savaş’la-Barış,Gözyaşları
ve Kahkaha,Ölüm’le-Yaşam; Aşk’la-Dostluk sevgisi…

DOST YÜREĞİ…

Şimdiden bir sızı düştü,yokluğunu hissedince!.
Zor gelecek,bu havayı solumak,sen gittiğinde!..

Kasvet basar yüreğimi,sessizce çekip-gidince!..
Dünyam karanlıktır artık,sen bu şehri terkedince…

Bir parça ferahlar ruhum,ılık bir rüzgâr esince..
Hayalin kalır gözümde,Yaz sezonu bittiğinde…

Gözyaşlarım durmak bilmez,sızılar başlar içimde!..
Nur yüzünü hatırlarım,Mehtab gökte yükselince…

Sıcaktan bunaldığımda,bulutlar sökün edince;
Tanrıya dua ederim,yağsın diye ince-ince…

Yağmura gebe bulutlar,şehrin üstüne inince…
Yüreğim mutluluk dolar,yüzünü hayal edince…

İki parça ekmek için Martılar suya inince,
Martılarla avunurum..Sen bu şehirden gidince..

Avuntu bulmaz yüreğim,ne kumda ne sahilinde…
Hiçbirşeyle avunamam,tek avuntum hayalinle..

Hayalin ile avunup ya da canım yandığında,
Aceb kulağın çınlar mı,bu Dost seni andığında ?

Yağmur,bir kadife örtü gibi suya serilince,
Durgunlaşır hırçın deniz,dalgacıklar devrilince…

Çiseleyen yağmurlarda dolaşırım hayalinle…
Gün biter,boynum bükülür,Güneş gözden çekilince..

Rüyada görmek isterim,gece uykuya dalınca…
Ben,artık o ben değilim..Dost’u birgün görmeyince…

Can Dost’u görmeden ölür,RABB’bı murad etmeyince…
İnsanlık âlemi için,insan dua etmeyince..

DOST yüreği felah bulmaz,DOST,DOST’unu anmayınca…
Görmek için yaşamayı Allahımdan isteyince..

Benim olur koca Dünya..Sen bu şehre döndüğünde…
Şehir,bir başka hoş kokar,sen yeniden geldiğinde…

Tekrar doğarım,hava’nı ciğerlerime çekince…
Bahçemde,tüm Güller solar,Hazan mevsimi gelince..

Ölümüm gelir aklıma!.Yeşillikler kaybolunca….
Mahşeredek gider belki,DOST BAĞI çözülmeyince,
Ben ölsem bile çözülmez,CAN DOSTUM istemeyince…

–Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-
2009-SONBAHARI




Lara Kirkoryan diyor ki:
08 Haziran 2010, 20:14
AHH AHH BENİ GEÇMİŞE GÖTÜRDÜNÜZ VE O ZAMANLAR YÜREĞİMDEN GEÇENLERİ SANKİ BİLİYORMUŞCASINA YAZILMIŞ BU DİZELER..