Sevgili çocuğum.sevgilini o kadar çok seviyorsunuz ki benim amcana dediğim gibi,benden önce ölme senin yokluğuna dayanamam diyorsun.Haklısın.Allah kimseyi sevdiklerinin arkasına bırakmasın.Çok zor.Su gibi akıp gitmekte şiir. Hiçbir zorlama olmadan,anında,içinden geldiği gibi ele alındığı hissedilmekte.Doğal yetenek, sanatta hiçbir zaman inkar edilemeyecek bir olgudur. Varsa geliştirebilirsiniz. Yoksa…Yoktur ki zaten.Hiç olmamıştırda.Kullandığın dil oldukça sade, abartıdan uzak ve sözcükleri gerçek anlamlarında kullanmışsın. Diğer çalışmalarını da takip etytiğim için biliyorum.
Ölüm, yok olmak demek değildir. Ölüm, rûhun bedene olan bağlılığının sona ermesidir. Rûhun, bedenden ayrılmasıdır. Ölüm, insanın bir hâlden, başka bir hâle dönmesidir. Bir evden, bir eve göç etmesi gibidir. Taberani diyor ki:......
''''(Allah' tan utanan, ölümü düşünmeden yatmaz, haram lokma yemez, zinadan kaçar, dilini, gözünü ve kulağını haramlardan sakınır, öldükten sonra çürüyeceğini düşünür ) [Taberani]''''İŞte bizde hayatta olduğumuz sürece ölümü hatırdan çıkarmamalıyız.....


Değerli kardeşim, şiiriniz çok güzel ve çok anlamlıydı.kutlarım.puanım tam.
şimdi şiirinize ve yorumumu uygun iki güzel söz ekliyorum.hoşçakalın



Alışamadım
Sen geçtin yine ben sınıfta kaldım;
Bir türlü yanına ulşamadım.
Sevda sınavından teşekkür aldım;
İhanet dersine çalışamadım...

Gözlerim kapansa uykusuzluktan,
Korkarım hocama saygısızlıktan,
Bir örnek istedi duygusuzluktan;
Seni diyecektim konuşamadım...

Vefasız olmayı bilmedim diye,
Adını kalbimden silmedim diye,
Okuldan atıldım gülmedim diye;
Tebessüm etmeye alışamadım...
Cemal Safi