Var oluş nedenimdir damlaya olan sevdam
Ben dağ başında yetim kalıvermiş ağacım
Ölüme sebebimdir eli baltalı adam
Bitmez suya hasretim, dinse de gönül acım

Damlalar ışıldıyor vadiler arasında
İşte sen, o vadide kıvrılan akarsusun
Şarkılar fısıldıyor o akış sırasında
Susun, behey nadide kuşlar balıklar susun

Aşk ile bakarmışsın gezdiğin asumandan
Doğru sana muhtacım senin aşkına muhtaç
Deryaya akarmışsın bulut denen dumandan
Derya mı gönül tacın, sana açken bu ağaç

Özleminle payladın, gönlü yaktın derinden
Kıskanırdım akarken öptüğün taşı kumu
Parça parça eyledin toprağı kederinden
Anımsa terk ederken uzattığın zakkumu

Unutma varsan bile deryanın ortasına
Yanıp buharlaşacak bulut demleyeceksin
Yönünü dönsen bile rüzgârların hasına
Bir gün yağmurlaşacak, bana damlayacaksın

01.11.2012/Samsun

İbrahim COŞAR