Yalnızlık kimsesizlik menzil olur yönünde
Buz dağları yansa da dona çeker, üşürsün
Hasmın karınca olsa, diz çökersin önünde
Zaman tenceresinde, pişerek düşünürsün

Akıl mantık sürgünde, can kafeste acuze
Git diyen cana inat yaşarsın çıkmaz sesin
Yüreğinde ki sevda, dökülür bir çift söze
Yer yarılır gök çöker çıkmaz olur nefesin

Bitti dediğin yerde, başlar gönülde sancı
Nefes alışlarında kan düşer dudağından
Mesafeler zor gelir, dostlar olur yabancı
Dal kırılır, kan akar, yaralı budağından

Kaleme sitem eken, kelamın özü miskin
Dikeni canın yakar gülden ilham alırsın
Cümle mevcudat bilir aşkın kılıcı keskin
Sevdim dediğin yerde, yığılırsın kalırsın

En güzide duygular fetret devrini yaşar
Mantık mana iflasta sus düşer dillerine
Akıttığın gözyaşın denize sığmaz taşar
Gökten yıldırım düşer, saçının tellerine

Çaresizlik üs kurar düşüncene duyguna
Yalnızlığın kırbacı, indikçe canın yanar
Gönül hazinelerin, duçar olur soyguna
Kabuk tutmuş yaralar, acı içinde kanar

TEMEL ATA