hadi diyelim ki ben deliyim
bir rüyanın peşine düştüm
bir olmaza tutuldum
gökteki bir yıldıza
uzanıp da dokunmaya çalıştım

sonra…
içim kıpırdadı
ürperdi yüreğim
her anımsadıkça onu
kavak yelleri esti kafamda
aynı, delifişek delikanlı misali
göresim geldi, dokunasım, hatta
sarıp sarmalayasım geldi, ümitsizce

dahası…
her nasıl olduysa..
merakla bekler oldum haberini
sıcak, dost selamını
olamadığı günler noksan kaldım
yoksun, yoksul hissettim kendimi
bir yetim, bir öksüz gibi kahırlandım
sen olmadığında karşımda
ve sevdim seni içten içe
belli etmeden kimseye
sonra sen..
evet sen...
dokundun yüreğime, inceden
ben dedin ..
ben de deliyim
hem senden de deliyim
tutuldun bu faniye, önyargısız, hesapsız
içine aldın beni, yüreğine
içimde tuttum seni ruhumun derinliklerinde

sonra farkettik ki..
biz sevdik birbirimizi çılgınca
kimseye aldırmadan..
kim ne diyecek diye bakmadan
ne bir engel tanıdık..
ne de kuşku duyduk birbirimizden
aynı bedende bir can bir kalp
bir ruh oluverdik ansızın
aynı yöne bakarken..
aynı şeyleri görür oldu gözlerimiz
sen, beni gördün kendinde
ben, seni gördüm kendimde

rüyalarımıza girdik birbirimizin
adımızı sayıklar olduk derin uykularda
hiç tutamadığım ellerinin sıcaklığı
gelip oturdu sinemin tam da orta yerine
gözlerindeki bazen hüzünlü
bazen pürneşe halinden
bir resim çizdim..
yapıştırdım gözlerimin bebeğine

ben seni beklemeyi sevdim
ben seni hayal etmeyi sevdim
ben seni özlemeyi sevdim
bir tek hasretin ağır geldi
onu da sevesim geldi..
içinde sen varsın diyerek

ne güzel..
seni özlemek
ne güzel..
bir gün geleceksin diye beklemek
bütün bunların toplamında
ne harika bir duygu..
böyle uzaktayken de sevmek
“”İLLA Kİ SENİ SEVMEK””