Kötü gününüzde,yanınızdaki,
Özverili yeri alırmış dostlar.
Şefkatin azmiyle canınızdaki,
Mevcut sıkıntıyı bilirmiş dostlar.

Önem ver dosta ehemmiyetle
Tanışır,buluşur samimiyetle,
Sana yoldaş olur iyi niyetle,
İyiye güzele,yolumuş dostlar.

Ahde vefa imiş onun ilk adı,
İnsanın özünden gelirmiş tadı,
Anaya,Ataya,katarmış yadı,
Harebe gönülde mimarmış dostlar

Değerin yanında zirveye çıkar,
Ruha şifa olur,gönülden akar,
Dostluğun ateşi,hasedi yakar,
Birlikde bir ruha dolarmış dostlar.

Fedakar,cefakar,iyi arkadaş,
Özü sözü doğru,candan bir sırdaş,
Zor gününde hızır,yanında kardaş,
Özveri güneşi olurmuş dostlar.

Dostlar birbirinde kusur aramaz,
Dürüstce olmayan dostluk yaramaz,
Vefa göstermeyen kollar saramaz,
Tebessümle sana gülermiş dostlar.

Hor görmez onların sevgisi derin,
İnsani duygunun yanında yerin,
En pahalı verlık,gölgesi serin,
Her yerde yanında olurmuş dostlar.

Onun mutluluğu sonsuz hazine,
İçi dışı birse düş sen izine,
Doğruysa özüne,güven sözüne,
Umutsuzlukları silermiş dostlar.

İnsan olan dosta sevgiyle bakar,
O,gerçek dostuna ömrünü verir,
Mum gibi yandıkca onunla erir,
Vatan gönüllerde kalırmı dostlar.

Ekrem ÇETİNKAYA
VATAN25 10.12.2012