Korkum yok; gidebilirim canımın istediği yere
Bir arı, seni soruyor, gelin oluyormuş bugün
Her şey bu kadarmış, zamanım kalmadı gülüm,
Senin için dövüşmeye.
Oysa, umutlar sonsuzdur. Son nefese kadar.

Gün ışığıdır, dalgalara vuran
Bir uğultuyla geçiyor gemiler
Limanlara varmadan.
Kirpikleri sarıya vuran güzel
Adsız bir kelebekti, omuzuna konan
Öptüğünü gördüm yanaklarından
Pişmanlığın acısıydı emziren memlerin
Gün batımı düşerken sahillerime
Turfanda kirazların tadını buldum dudaklarında.

Bilinmezlere sürüklüyorum öfkelerini
Ellerim kelepçeli, bir karanlıktayım
Sabrımı sınayan bir tufandı, gördüğüm nakış.
Ne Eylül’e yakışır ne de Hazirana,
zamansız martı çığlıkları.
Gideni bekleme, sana yakışmaz
Yüreğimde kaç dikenle dolaşıp durmuşum
Sen gittiğinden beri yıkıldı seninle aramızdaki köprü
Rahat uyu bundan böyle, bekleme beni.


Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
22/11/2012
Saat.20.3