( Şehitlerim, Can Şehidlerim: 42 )
(Yemâme’de şehid düştü)

Zeyd bin Hattâb (RA)

Reccal bin Unfuve adlı bir hain vardı,
Reccal, Resûl sohbetine çok katılırdı,
Ebû Bekir devrinde elçilik yapmıştı,
Hainlik ruhta gizli olurmuş yiğidim.

Yalancı peygamber Müseylime çıkmıştır,
Reccal mürtedi, gidip ona inanmıştır,
Müseylime’ye taraf aramaktadır,
Mürted’in İslâm’da yeri yoktur yiğidim.

Zeyd bin Hattâb, Hz. Ömer’in ağabeyidir,
Sessiz ve kahramanca iş yapan biridir,
İman etmişliği Ömer’den çok öncedir,
Kahramanlığın doruk noktasıdır Zeyd’im.

Bedir’de, Uhud’ta kahramanca vurmuştur,
Düşmana karşı zırhsız, yiğitçe durmuştur,
Resûlü savaşlarda hep o korumuştur,
Sessiz yiğitliğin sembolü olan Zeyd’im.

Zeyd’in kafasında sadece reccal vardı,
Yakalayıp Reccal’i cezalandırmaktı,
Zeyd ki; yalana, münafıklığa karşıydı,
Ömer bin Hattâb’ın kardeşi olan Zeyd’im.

Zeyd’in beklediği o an, artık gelmişti,
Halid bin Velid emrinde harbe gitti,
Yemâme’de sancaktar ise yiğit Zeyd’ti,
Sessiz kahramanlığın sembolüdür Zeyd’im.

Zeyd, düşman içinde reccal’i aramakta,
Karşılık verir kendine saldıranlara,
Reccal’i görür kalabalık arasında,
Mürtedlere karşı kini büyümüş zeyd’im.

Düşman safını yarıp Reccal’e ulaştı,
Yüzüne bakıp, onun başını kopardı,
Reccal, ölümü düşman ordusunu sarstı,
Ömer bin Hattâb’ın kardeşi olan Zeyd’im.

Zeyd bin Hattâb vuruşu, yalancıyı yıkmış,
Yalancı peygamberi korkular kaplamış,
Müslümanlarda sevinç doruklara çıkmış,
Zalimlere kök söktüren İbni Hattâb’ım.

Şahadet aşkı sarmış O’nun benliğini,
Şiddetli bir arzu kaplamış yüreğini,
Rabbim O’na hediye etmiş dileğini,
Şehidlik makamına yükselmişti Zeyd’im.

Zeyd, uzun boylu, yürekli bir kahramandı,
Ömer der: “Benden önce Müslüman olandı,
Benden önce şehitlik makamına vardı,”
Selam olsun sizlere ey şanlı şehidim.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan.