Yüreğimin derinliklerine sakladım seni
Adına şiirler yazdım hayaller kurdum
Aldığım her nefes sigaramda duman
Damarlarımda dolaşan kan oldun...

Öyle çok sevdim ki seni canımda can oldun
Sevincim acım gözyaşım
Rüyalarımın kadını oldun
Yinede sevgimi anlatamadım sana
Anlatamadım yar...

Bu gün yine seni düşünüyorum
Derin düşüncelere dalıyorum
Satırlarca adını yazıyorum
Yinede anlatamıyorum
Seni ne kadar çok sevdiğimi
Anlattıkça sözler tükeniyor
Yüreğim kanıyor
Yinede seni çok seviyorum...

Oysa şimdi yalnızım
Yürüdüğüm sokaklar sensiz
Kaldırımlar soğuk hava buz gibi
Rüzgarlar savuruyor saçlarımı
Yarınlarımı gençliğimi alıp gittin sen
Şimdi dudaklarımda bir adın kaldı
Yüreğimde bıraktığın derin bir sızı
Şimdi umutlarım hayallerim ağır yaralı...



Gidişinin ardından çok seneler geçti
Unutmayı nedense öğrenemedim
Düşünüyorum da bazen
Bu aşkında sonu geldi galiba
Hoşcakal diye son sözümü yazıyorum
Bu şiiri sana bir hatıra bırakıyorum
Ve ben gidiyorum...

Gidiyorum hüzünlere karanlık gecelere
Gidiyorum dönüşü olmayan meçhule
Gidiyorum sevgili belki de ölüme
Sonu olmayan bir sevdanın
Kahrınla acıların la
zindan oldu bu hayat...

Bırak ta sensiz acı çekmeden
Seni görmeden o günleri hatırlamadan
Bir başıma kalayım , bırak ta öleyim yar
Huzur ile göçeyim bu dünyadan
Sensiz bir başıma acılarımla öleyim yar.

şiir. Ömer Karagöz