İSTANBUL’U EYREDİYORUM

Çok sevdiğim bu kent adına seni sevdim
Bugün Kanlıca’da buldum kendimi
Ne o eski dostlar, ne de o nostaljik vapurlar vardı iskelede.
Göçüp gitmişler günahsızca.
Üsküdar iskelesinde biletlerimizi kontrol eden
Ali Osman amca da yoktu, Beşiktaşlı Kara Ahmet,
Fenerbahçe’li Ercan’da yoktu.
Bir bilsen ne çok severdim o dostları.
Akşama kadar hep onları düşledim sıcağına serildim.
Çünkü bu kent adına seni sevdim biliyor musun?
Sen vardın, bir zamanlar baş ucumda
Rüzgâra karışan saçlarımı okşardın Küçük suda.

Bu gece Boğaz köprüsündeyim, İstanbul’u seyrediyorum
Binlerce koro halinde geçen otomobiller
Münir Nurettin’i dinliyorum eski plaklardan.
İki liram var cebimde, sadece simit alabilecek kadar.
Sevdiğim kadını da yitirdim
İstediğim kadar sokaklarda kalabilirim
Mehtapla yıldızlarla arkadaş olabilirim
Hüznü vaat etmişim kendime çok mu?

Gör, yeniden dirilişimi namuslu ellerimle
İstanbul aşkıyla boy vermeli insan
Ateş üstünde değil ki dilin
Konuş eğlen cennet bahçesinde
Gez Beyoğlu, Taksim’i
Bir parantez aç, içine yakıştırdığını yerleştir
Kumkapı’da meyhanede olduğunu düşün
Aç kollarını eski sevdalarına
Biliyorsun de mi ? biliyorsun neler için çarpıyor
Şair Nuri’nin şu deli gönlü...!

Nuri Dğdelen
Özdere-İzmir
16.1.2012
Saat:13.28