Susmuşsam, efkârımı şarkılar dillendirir,
Kahır üfler ney, yangınımı alevlendirir.
Şimşek olur gökleri yırtar sessiz melalim,
Vefasız Leyla darağacında sallandırır.
Göç vermiş harabe köy kadar kalmaz mecalim.

Susmuşsam, yâr dediğim yüreğimi yarmıştır;
Götürdüklerinden geriye enkaz kalmıştır.
Şair provası olmayan bu hikâyeden,
Mağrur kalbini çekip bir mendile sarmıştır.
Bu yüzden şiirler lâl, uzaktır kafiyeden.

Susmuşsam, turfanda sevdalara gün doğmuştur,
Güzel hayalleri hüznün elleri boğmuştur.
Bir gül için bin dikene su vermek nafile,
Kıymet bilmez ise, bahçıvan da soğumuştur.
Çekilir kabuğuna, hemhal olmaz laf ile.

Susmuşsam, yatağını terk etmiştir nehirler;
Yaşama sevincini yitirmiştir şehirler.
Aşk rahme düşmeden anlamını yitirmiştir,
İşlemez damarıma âlemdeki zehirler;
Beni bir ahunun leyl gözleri bitirmiştir.

Susmuşsam, buz dağına çarpıp batmıştır gemi,
Dayanılmaz bir sancı sarmıştır sol bölgemi.
Ateş artığı sözlerinle her yer kırmızı,
Kaybolurum, bir daha bulamazsın gölgemi;
Susmuşsam ay doğmaz, görünmez çoban yıldızı…

04.12.2012


Muhittin Alaca