bende gülmüştüm gidişim olan
gerisin geri baktığım düşüncelere
bütününü bir karalama gözüyle sayıp
buruşturulmuş kağıtlara meze yapmış benliğe
olmadı dersin bunun için
bana yakışmadı yaptıklarım
uğraşırsın hiç pes etmeden geri döndürmeye
bilgisayar gibi ’yeniden başlat’ tuşu yok yaşadığının

kızarsın, nefret kusarsın
hasta düşmüş bedenin acizliğine
sonra döner hep o gözle bakarlar
AIDS’li bir hasta misali

dokunma sakın sana da bulaşır
diye bir çığırtı duyarsın etrafında
söylersin anlatmaya çalışırsın halini
bir dilsiz edasında taşlanırken vücudun
hiçbir zaman öyle olmadığını haykırırsın
konuşmakla, rüyaları paylaşmakla bulaşmıyor bu meret
içki, kumar, sigara değil
bir kereden öyle hemencik körpeleşsin

yeniden başlatamıyorsun bu hayatı
yalandan varolan bunu silemiyorsun
hani derler bazen
adın çıktığında 9’za inmez sonra 8’ze
işte o misal
kimseye de anlatamıyorsun derdini
herkes bildiğini okuyor
dedikleri gibi aç-kapat bir şey olmaz
ama hep oldu, oluyor
ve galiba bundan sonra da olacak...