Çileli başımla, hayat yolunda,
Yürümekten bıktım geldim, bu güne,
Bir gelen var baktım, yolun sonunda,
Bana doğru baktı, güldü halime.

Şu hayat yolumun, çokmuş çilesi,
Çok varmış, yol vermez dağ taş tepesi,
Bilmem’ ki bu yolda, sonum neresi,
Cennet’ mi Cehennem’ mi, o yer yoksa.

Bir hazan bahçesi olan gönlümde,
Ne gül var ne bağzan, yesem içsem’de,
Hiç yüzüm gülmedi, hiçbir günümde,
Şu hayat yolumda, yaklaştım sona.

Şu beni kim görse yolda giderken,
Hep derler gül artık, olmaz gülmeden,
Derler’ de yine de, gelmez içimden,
Bu hayat çok yordu, dert geldi bana.

Çileler çektiğim hayat yolunda,
Yorgun düştüm hasta oldum sonunda,
Tüy kalmadı, düşünmekten başımda,
Ne zalim yolmuş bu, gelsem’ de sona.

Ağla Yüksel ağla, çilem diyerek,
Bildim senin yüzün hiç gülmeyecek,
Demezsin bu günler bir gün bitecek,
Ağlaya, ağlaya, geldin sen sona.

A.Yüksel Şanlı er
28 Kasım 2012