Şu an, deniz kenarındayım,
yanımda, dünyanın en güzel kadını,
ufuktaki gurup’ a bakıyoruz,
elini tutuyorum ama, o sessiz umursamıyor,
konuşmuyor, suskun,
gözleri, ufka karşı bakıyor pür dikkat,
hep sessiz ve de dalgın.

Anlayamıyorum,
bir fırtına kopacak sanıyorum,
bu derin sessizliğin arkasından,
bir denize, bir ona bakıyorum,
kopmuyor,o fırtına,
o da ben de,hala susuyoruz,
konuşmak yok.

Gurup ’ın ışınları vuruyor gözlerimize,
ışınlar, gözümüzü alıyor,
o bana dönüyor,yüzünü sonra,
seviniyorum, bir şeyler diyecek diye,
ama o yine söylemiyor,
yine o, sessiz.

anlamıyordum,
kırk yıllık can yoldaşımdı oysa.
Neden, konuşmaz neden bir şeyler söylemez,
neden yüzlerinde, hüzün ve acı var,
konuşmuyor ki, bilsem.

gümüşi renkliydi, oynak yakamozlar
ufkun gurup’ n iz ettiği, çizgi, çizgi gölgeleri görüyordum,
yüzlerinde, sadece,
eski gülümseyişleri, eski sevdayı hatırlıyordum,
ama o duyarsızdı, hiç iz yoktu eskiden,
yüzüne baktım, siyah beyaz fotoğraflara,
bakar gibi,
solgun,ve de sararmıştı,
ama, o hala güzeldi,
eskiden dünya güzeli olduğu gibi,
unutmuş meğer o,aşkım dediğimi.

bana döndü,
usanmış sandım, sessizlikten,
hoş geldin, ey uzaklardaki sevgili,
bekledim, cevap verip konuşmasını,
kızıl güneşin ışınları, yansımıştı yüzlerine,
bana baktı,
donuk gözleri, kızıl mavi olmuş,
mavisi denizden, kızılı almış güneşten,
saçları aslında kızıldı, şimdi sarı olmuş,
gurup izlerinden.

El attım, kızıl saçlarına
meltem tarımar edip, dağıtmış güneşin boyadığı saçları,
yavaşça tuttum, dökülüverdi yere o kızıl saçlar birden,
baktım, sonra yalvardım,
haydi bir şeyler söyle, dök derdini ne olur,
konuş, bir şeyler söyle,
paylaş derdini benimle eskisi gibi,
cevap yok, yine hep sessiz.
bir ara,donuk gözlerinden yaş aktığını sandım,
mendil çıkarıp, uzandım silmek için,
elim boşlukta kalakaldı.

bir ses işittim, sevindim ses onun sesiydi,
konuşacak, sandım,
sonra tekrar sessizlik,
ve yine konuşan yok.

Eskiden,
yüzüne bakmaya, kıyamıyordum oysa,
onu, o kadar çok sevmiştim,
hala da, seviyorum o bir şey demese de,
konuşmasa da.

oysa, yıllar geçmişti aradan,
saçlarım, ağarmıştı,
yine de ateşim yanardı, o vardı yüreğimde,
ama konuşmuyor konuşmamakta ısrarlıydı,
sormuyorum artık, neden diye,
çünkü cevap yoktu.

içim hala sevda dolu,
elini tutmak istiyorum, uzanıyorum o yok oldu,
kayboldu denizin derinliklerine dalıp,
deniz kızı gibi,
fakat çevrem
sessiz ölüm kokuyordu,
gözlerimde yaş,
ben de sustum.

a.yüksel şanlı er