Yakamoza benzerdi düşlerin düşlerime düşünce
Bahardı,
Bulutlar yağmurla zekât verirdi güllere
Terlemiş acılara bir tebessüm inerdi ince ince
Hüzünlerim sızardı şiirlerin mısralarına
Uzun bir eylül diyorum…
Gölgeli yalnızlık mevsimi
Tam da orda üşüyorum…
Bir yaprağın son imtihanıdır hayata
Benzi sararmış bir hasta
Ölüme doğmuş bir çocuk
Savaş kadar acı verir yüzün
Yüzün takvimlerden ayrılık
Tenin zattüreeli akşam soğukluğu
Düşündükçe üşüyorum seninle
Nefesimde korkunç bir sızı
Korkak bir düş
Gece yarısı beni ürküten
Selamsız bir sabah penceremde gizli
Uçurtmaları göğe takılmış çocuk gibiyim
Fail-i meçhulüm sensiz
Hiç kimsenin
Hiç kimsesi
Yolunu şaşırmış turna
Mevsimden uzak krizantem
Korkuyorum sensiz
Korkuyorum sessiz…
Bir çocuk gibi
Yokluğun böyle bir şey
Yokluğun ayaz bir gecede yorgansız uyumaktır.
Üşüyorum sensiz…