Sabır gönlüm Sabır..
içene çekerken zehir gibi gelir nefesin...
boğulacağım sanırsın...

ağlarsın gözyaşın dökelmez...
haykırmak çığlık atmak gelir içnden sesin çıkmaz ...

kelimeler boğazına düğümlenir...
tek hece bile çıkmaz...

bazen öyle durup bakarsın...
kimse hiç kimse bilmez neden donuklaştığını...

anlamlı anlamlı bakan gözlerin yüreğinle konuşur sanki...
kimse duymaz ...
Sonra çekip alıverirsin anlamlı bakışlarını ruhunu bir kenara bırakmışlardan. ...

Bir "ah!" çekeceksin derinden ve anlamaya çabalarken empatinin gücüyle,

Öyle bir yanacak ki için, kimseye anlatamayacaksın.
Günlerce ağlayacaksın gözyaşının lâhutî ikliminde.
Sonra en yakınındaki, en yüreğindeki vuracak hislerini...
Canım dediğin dönecek sırtını.

Üzülüp acı çektiğin anlarda çileni hafife alanlar olacak belki...



Ve başlar böylece sabır maratonun.