hani
bazı hikayeler vardır
hiç anlatılmasın istediğin
bazı hayallerse
hiç yaşanmadı zaten

eski köyevlerinde
zamanın durduğu gecenin
o derin sakinliği
koridorda adımlıyor
bir ileri, bir geri

sağından solundan
kollarına girip
sabahın beşinde
yorgun bir hastane duvarı
sanki içine düştüğüm

mendillere katlanmış
gözyaşları
okul yolunda
kimseler görmeden
çukurlara bastığım

uykunun kenarında
çıt çıkarmadan yürürken
bükülür parmaklarım
ha düştü
ha düşecek

kiraz bahçelerinde
çiçek açarken
perdenin arkasında
solan bir yüzdür
benim köyüm

geceler boyu
tavana bakarken
babam hiç ölmesin
dilerdim
düşünmemek bir çare mi?

bir kır çiçeği kadar
manasız
ve bir o kadar güzeldi
hayat

sen vakit geçmiyor
sanıyorsun
koca bir
ömür bitiyor

nasılsa her bahar
akasyalar
yine çiçek açar
biz olmasakta evladım

şimdi ben
sen oluyorum
yeter ki
hiç üzülme

24.11.2012