Acılar denizinde yorulan kollarımla
Bir ümidin peşinden yüzdü durdu bu gönlüm
Hep önüme serilen çatallı yollarımla
Her vakit yanlış yerde gezdi durdu bu gönlüm


Pusulasız sevkeden yalancı kaptanların
Gönül köşküme geçip yer alan sultanların
Karalayıp kalemle dost yüzlü şeytanların
İçinden adlarını çizdi durdu bu gönlüm


Kapıldım ömür boyu bitmeyen endişeye
Hiç bir yer bulamadım içerimde neşeye
Gizli gizli ağlayıp çekilip bir köşeye
Nedense hep kendini üzdü durdu bu gönlüm


Hayat eşit değilmiş anlıyorum tamam da
Bana acı verene aklım hep intikamda
Onlarla bir yaşayıp her an aynı ortamda
Nefes almaktan bile bezdi durdu bu gönlüm


Vay benim aptal gönlüm bazen akıllanıyor
Sinsice yaklaşandan ürperip kıllanıyor
Sanki şarap misali çileler yıllanıyor
Dert küpünü raflara dizdi durdu bu gönlüm

azaptar