1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
765
Okunma
Acılara yeniden tuz ekelim;
Umurumuzda değil zaten ağlayanlar;
Anneler, öksüz kalan çocuklar,
Kirli ellerimizi de suratlarına fırlatıp gidelim,
Yıkılan hayatları bugünde görmezden gelelim.
Bizim işimiz önemli, hayatımız; eğlenmemiz,
Önemli değil bedenlerin yanıp kül olması,
Yarın biri daha ölür, birileri daha;
Onlarda önemsiz, mühim olan yememiz, içmemiz.
Tabi! Biz ağlamayalım, görmeyelim, duymalım;
Başkaları elbet çıkar,
Duyar, ağlar, görür bizim yerimize,
Ruhsuzlaşalım, yozlaşalım;
Ve biz iki dakika bile insan olamayalım,
Bakarsınız birileri çıkar, ölür bizim yerimize.
Cevap Yaz