tutuklusuyum aşkının ben senin
kahreden kaderin elçisimisin?
var iken gülebilmek sevdan ile
koyuldum yalnızlığın kafesine...

nasıl derim ki ben buna yaşamak
ediyorsa her günüm canıma tak
çok görmüş mutluluğu bana zaman
yedikçe yiyor ömrümden an ve an...

her gün ölmek mi ki hayatın lütfu?
ne kaybederdi olsaydı bir umudu?
ruhsuzluk işlenmiş canlarımıza
Ağlarken gönüller kara bahtına...

anlamsız dünyanın mantığı kayıp
ne edeceğim günlerimi sayıp
al birini vur birine fark etmez
bu çile ölmeden bitmez,tükenmez...

yaz bir daha yaz ne değişecek ki?
olmadıktan sonra aşkın kıymeti
öpmek istiyorum ben yarınları
zor olduktan sonra onun kurbanı...

olsun hiç olmazsa son bir satırı
terk etsin tüm kahırlar dünyamızı
gülmek ağlamak istiyorum senle
varsan sen eğer içinde içimde...

(Berlin,22.11.2012)

Talat Özgen