(gecenin içindeki gece-Kaldığımız yerden devam)






Gece ayaklarımın altında bitik
Sabah avuçlarımın içinde tutsak
Dağlar daha bir dikleştiği için mahcup

Düşman –Yalvaran gözlerle-
Getirip mavzerlerini attı önüme
‘’Aman’’ dediler
‘’Aman dileyene kılıç kalkmaz’’ dediler
‘’Töre’’ dediler
‘’Namus’’dediler
‘’Din’’ dediler

Toprağa nişanladık son kurşunu
Düşman ‘’Aman’’ dedi diye
Çözdük sırma gibi saçlardan ellerimizi
Gözlerimizdeki son gülücüğü
-İnsanlık olsun diye-
Onlara verdik
Boş yere heba ettik –Boş yere-son kurşunu
...
Gece yavaş yavaş doğruldu yerinden
Aldı avuçlarımdan "sabah" ı
Şükranla diz vurup önümde
Karanlığına çekildi

Dağlar şöyle bir gerindi
Şöyle bir soluklandı yollar
Ve yükleniverdi omuzlarıma
Bilmem kaç bin yıllık hasret
...
Hatırlarsınız dostlar
Çinli de böyle çalmıştı yada taşını
Ve gene göç türkülerinde dağlar taşlar
Gene çatlıyor toprak
Gene
Ağlıyor obamın beyleri -Ağlıyor-
...
İşte tam burada diyorum ki
Ağıtlardan feryatlardan medet yok
Mavzere kurşun gerek
Kurşunsuz mavzere kurşun yürek
Yoluna
Senin yoluna ey can
Kurban yürek





27.09.1984 Ankara