Tamam...
Artık gül pembesi değil yanaklarım,
İpeksi halinden uzak,tarumar saçlarım,
Eskisi gibi depreşik değil duygularım,
Olsun...
Hala insancıl ya yüreğim...

Bilirim...
Kaymak değil kabuk misali derim,
Tazıyla aşık atmıyor dizlerim,
Yorgun fersiz belki gözlerim,
Olsun...
Hala insancıl ya yüreğim...

Ne yapayım...
Maldan mülkten yana kıtsa payım,
Hatırı sayılır yerlerde yoksa dayım,
Sanki mağdur ya da muhtaçmıyım,
Yeter bana...
Ben gönlümün sarayındayım...

Elde olmadan...
Yel gibi geçtiyse yıllar,
Yarı yolda koyduysa canımdan canlar,
Lazım değildi ki bana çıkar kollayanlar,
Şükürler olsun,
Ne dardayım...ne ahuzardayım...

Şimdi bana...
Gerek olan ne var ki,
Gözüm gönlüm hiç bir şeye aç değil ki,
İnsancıl yüreğim kalsa baki,
Gerisi bana ne ki...
Nasılsa hepsi değil mi fani...


Elde kalan değilmidir tek tasarrufumuz.Öyleyse onu korumaya mecburuz....


ÇİMDİK 22.11.2012