Sen beni sensiz bırakırken
Hangi hayatı düşledin
Hangi hayat sonsuzdur
Kime gelmez ki ölüm
Söyle gülüm...

Ömrün bilmem kaçıncı ayında
Aşık oldum sana
Ömrün bilmem kaçıncı ayındayım
Geçer dediler
Geçmedi be gülüm...

Ben zoru seçtim
Aslında çok kolaydı seni sevmemek
Ama direndim
Yılmadım bir an bile
Yılmadım sevmekten gülüm...

Müebbet verdiler sevdana
Ne bir başka şehirde
Ne dağda taşta
Yüreğinde sürgünüm
Sürgünüm gülüm...

Gece vardiyalarında yım
Uykum kaçsın diye
Sensizliği yudumluyorum
Yoksun ama yine de tat veriyorsun
Her yudumun bir hayat gülüm...

Cennetti dünya
İlkelerim vardı hayatı kucaklayan
Çocuk gibi büyüttüğüm
Seni kaybetmek telaşı ile
Bir bir unuttum gülüm...

Gündüzleri sevmez oldum
İçimde bir şeyler ölür oldu
Ölüm korkusunu unuttum
Az sonra dokunacağım ölüme
Canım sıkılıyor gülüm...

Toprak dönüyor bana doğru
Azrail’le sözleşmiş
Ölüm dörtlüğünü de beşlik yazıyorum
Işık göründü
Bekletmeyelim gülüm...

Mehmet Fikret ÜNALAN