Vahşi çığlıklarla savrulurken çöl
ölüm askerleri kol gezecek korku vadilerinde yine
topa tutulacak sığınaklar dört bir yandan
ayaklar altında kalacak yaralı Filistin ve düşleri

Bilirim birazdan ateşe verilecek evler yine
ölüm sirenleri dolaşacak kapıları birer birer
tutuşturacaklar Filistini bir baştan bir başa
barış yağmurları yerine, bombalar yağacak göklerden
çocuklar doğmadan ölecek Ah! Filistin...
sevişmeden dökülecek çiçekler
ayinsiz törensiz gömülecek oğullar, kızlar
alıp götürecek sevinçleri gözyaşı ve kan

Siren çığlıklarında yitirilince sessiz çığlıklar
kurşuna dizilecek tomurcuklar kirpiklerinde yine
çiçeklerin alnında kalacak kan lekeleri
bir tomurcuğun rahminde büyüyecek
çaresiz kalacak yaşam, kurşuna dizilecek umutlar
gepegenç ölümlerin üstüne düşecek ay
ağıtlar kanayacak yine anaların yüreğinde
kızaracak utancın yüzü, utanmayacak yeryüzü
çağım taş çağı, tunç çağı, utanç çağı

Ey insanlar, ey dünyanın sağır kulakları
annelerin yüreğine gömün savaş ortasında ölen çocukları
serpiştirin kanlı gözyaşlarını yeryüzüne
sizin de saplansın bıçak yarası bir sızı gözlerinize...

Ah keşke bir güvercin olup uçabilseydim sana
sarabilseydim yaralarını
çaresizliğin kederime karışsaydı
oturup ağlasaydım senin yerine
Ya da silebilseydim gözlerindeki yaşı