3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1067
Okunma
Kıpkızıl ışıklarla doğan gün,
Kızıl bir ışıltıyla biter …
Sonbahar yaprakları gibi,
Göçmen kuşlar misali….
Üzgünüm;
Dediğim kadar değildi söyleyemediğim.
Düşündüm söylemeyi,
Ve..Sonra dedim ki;
İnsan anlatabildiği kadardır aslında..
Bir de anlaşılamama korkusu var ya…
Dokunur insana.
Onuru insanın,gururu..
Ki; o da ,onun her şeyi...
Biten bir yazın telaşıyla,
Yazdan kalan tüm tohumu
Taşıdım sonbahara.
Karınca misali, kaderince..
Ektim yeniden kış bahçelerine.
Belki de ilk, baharda
Olur ya…
Belki yine bir güneş doğar,
Yine boy verir başaklar...
Her şeyden önce ve sonra
Umutlar kalır bize.
Büyüttüğümüzce,yeşerttiğimizce…
RC
5.0
100% (1)
Cevap Yaz