Yaşarken bir rüyanın kenarından geçerken
Bizler bu rüyada enginler başıboş yüzerken
İçimizde bir şeylerin yok oluşunu gözlerken,
Kalbimden önce zamanın kırıldığını hissettim

Sözlenecek sözde kelimelerin beni terk ettiğini,
Yaşadığım kısa olan ömrümün azalarak bittiğini,
Bunca kaybolanların yok olup görülmeden gittiğini,
Sözlerin avuntusunda zamanın bittiğini hissettim.

Bir şey anlamak lazım bunca zamanda yaşamdan,
Bu yaşamımızda durmadan çoğalarak hızla artan,
Her yeni doğan günle yeni umutlara adım atan,
Kaybedilenlerle kalınmıyor yaşamda bunu hissettim.

Bir şeyler anlamak lazım hayatta bunca yaşamda,
Hayattan kaybolup gitmekle bir şey bitmez zamanda,
Bir uzaklık mefhumu oluşuyor bütün bu yapılanlarda
Emellerde bir boşlukta aslımı kaybettiğimi hissettim.

Yaşanan bunca hayat sakin çöl olmuş vahalarda,
Cevap alamıyorsun sorsan bir şey hayat hakkında,
Her şey savruluyor aynen çöldeki sahipsiz kumlarda,
Tesellilerle hayallerin hiç gerçekleşmediğimi hissettim.

Herkes kendi çizdiği yoldan emin adımla gidiyor,
Ne yaşarsam benim kendime bundan diğerine ne diyor,
Bir şeyler peşinde ama ne istediğini asla bilmiyor,
Boş hevesler olur olmaza kafa yorulduğunu hissettim.

Çölde zamanın bütün kaybettiklerini aramalar da.
Yapılanların hiç biri gerçekleşmiyor zamanda,
Başıboş istekler dolaşıyor havada ki kara bulutlarda,
Hayal, rüyaların Kaf dağında olduğunu hissettim.

Kimse unuttuklarını istemiyor hiçbir zaman hatırlamak,
Hep istemişizdir bitmeyen ufuklarda hayatı yaşamak,
Ne gidilen yol kalmış nede su içilecek bir sulu yalak,
Bütün yaşananların boştan ibaret olduğunu hissettim.

Herkes kendini hep iki kişi olarak tanıyıp biliyor,
Birisi daima önde diğer kişiliği peşinde gidiyor.
Öndeki kişiliğini unutup gölgesini öyle hissediyor.
Yalan dünyanın hayallerle yoğrulduğunu hissettim.

Dünya yününü yüklenip kervanla yollar alındığını,
Tüm yollara bakılıp umutlarla çıkış yolu arandığını,
Zaman aktıkça insanlığın doğrudan uzaklaştığını,
Görünen insanlığın tam bir boşlukta yaşadığını hissettim.