İstanbul başımı döndürüyorsun

Galata’dan aşağı bakıyorum
sökülmüş eteğimi dikiyorum

başım dönüyor dönerken İstanbul’ da öyle
dönüyor başı yalpalıyor suda
aksinde denizin

sızıp akşamdan tadını çıkarırken sarhoşluğunun
hep böyle çakırkeyif
sevdalı
başı dumanlı

ve sabah
üstünde sabahın mahmurluğu
tan yeri ağarmada

bir tarak elinde İstanbul’un sedef kakmalı antika
ve mahur
ve mahur ve mahmur
tarıyor saçlarını İstanbul

birazdan Galata’dan aşağı uzatacak saçlarını uzun
merdiven yapıp basamak basamak sevgili kavuşup maşuğuna

meğer gizli bir sevdası varmış İstanbul’umuzun

köyler henüz uyanmamışken
uykudayken adalar
az önce uyanmış uyuyan güzel
bu yedi başlı canavar

Galata’dan aşağı bakıyorum
sökülmüş eteğimi dikiyorum
başım dönüyor

kucak kucağayım İstanbul’la
sevişiyorum senin ruhun duymuyor

sen
hem yanımda hem de uzağımda
sen uzaklardasın

merak etmiyorum artık nerede olduğunu
taşıyamıyorum yorgun bir sevdanın yolculuğunu

ve terk ediyorum seni

Galata’dan aşağı bakıp
sökülen eteğimi teyelleyip denizle
dikiyorum masmavi

her yer sen kesen İstanbul’a
yağıyorken yıldızlar denize
sense içime içime
bakıyorum Galata’dan İstanbul’a

Yüksel Nimet Apel

5/Kasım/2009/Bodrum