Serap olsa gördüğüm
acabalarla bastırılmış
ayak altında ezilen susamışlığıma bile
çöl ortasında vaha diye sarılıyorum

Ekmeğimi tuza banıyorum
feryatlarım susuzluğunda yandıkça


Bir adı olmalı bu gidişatın
meçhullere kalmamalı
Saydırmalı seke seke de olsa
düşlerimize koşarken yalın ayak


Karşılıksız acılar çekilirken
rengi solmuş mevsimler geçiyor
gez göz arpacık ekseninden
hedefi ıskalamaksa dediğin
korkakların heybesinde yaşasın namı



Dal ararken tutunmaya uzanan ellerim
kırılacak korkusuyla sendeler
tabanlarını sürüyerek endişe ile




Bir sonu olmalı
bozguna uğramış bütün pişmanlıkların
af dilerken yürekten
avuçlarında buruşturduğun
bir müsvedde gibi çaresiz ve ürkek




İçinde büyüttüğün korkuların
bir kurtlu incir ağacına musallat olsun.
Adımları demirleri dövsün bastığında
omuzları kefe’nin dengesinde yürürken
terazinin darası varsın ağdırsın.


Sonun başlangıcına vardığın kapıdan eli boş döndüğün için üzülme !



Bir çıkışı olmalı
tek kapılı labirentlerde bile bir ihtimal varken…



Her son yeni bir başlangıç ise ;

Kül renginde yaşayan
dumanı üstünde hayatlar

yanık kokulu küflü bedenlerle teslim bayrağı çekmiş
beklemede



Kar topu büyüyerek yuvarlanır
Çocuk yürekli sesleriyle
buz tutmuş ellerde

İşte o zaman


çığ düşse de adsız bir baharsın.




Meryem Maman ( Nene Hatun ) sairnenehatun
17 KASIM 2012 CTESİ