Yar’imin adını hasret koymuşum,
Bak ki hasret neymiş çek diyor işte.!
Bilmemki bu adı nerden bulmuşum,
Koydun ya kendini yak diyor işte..!

...Ben kendimi yaktım sen etme bari,
Yettiğince çektim derdi kederi.
Hasret’imsin derken o günden beri,
Gözümden yaşlarım ak diyor işte..!

Kurumadı gitti göz pınarlarım,
Akan gözyaşıma yol yanaklarım.
Hasretinden ak ak oldu saçlarım,
Şeytan diyor tek tek yol diyor işte..!

Merak etme cano yolmam saçları,
Ben senin sevginle buldum akları.
Şeytanı dinleyip duymam lafları,
Severek ağarttım duy diyor işte..!

Hasretinden bazen sitem etsemde,
Gözlerim yollarda kaldı desemde.
Rüyanda gör..! dediğini bilsemde,
Bir umut yoluna bak diyor işte..!

Yar gölgesi çok uzaktan görünür,
Gözlerim seçemez yas’a bürünür.
Ayaklarım ardın sıra sürünür,
Sevdana yürümek hak diyor işte..!

O yari getiren bir yol yokmudur,
Sese ses vermesi bunca zormudur.
Bir selam göndermek yar’e armıdır,
Hayırsız bir selam salmıyor işte..!

Ömür tükenmekte zaman içinde,
Saçımda karalar beyaz göçünde.
Her düşen ak’da dert türlü biçimde,
Yürek yanar çıtı çıkmıyor işte..!

Yar hasretin böyle gün gün büyüdü,
İnce sızı yüreğime yürüdü.
Bakışlarım yollarında eridi,
Yar gelip yar/emi sarmıyor işte..!

TİRYAKİ yi hasret yakar derinden,
Kavurup dursada dönmez sözünden.
Bin yılda gelme yar vazgeçmem senden,
Sonu mahşer olsa bekliyor işte..!

16 Kasım 2012
03.12
İstanbul