( Şehitlerim, Can Şehidlerim: 20 )
(Öğretmenler heyeti. Uhud’tan sonra şehid oldu)
(Çarmıha gerilen sahabe)

Zeyd bin Desinne (RA)

Öğretmek için İslâm’ı, yola çıkmışlar,
Kafile kafile etrafa dağılmışlar,
Pek çoğu, istek üzere hazırlanmışlar,
Muallim heyetinde, Zeyd bin Desinne’m.

Alan ve kâre kabilesi bilmek ister,
Resûle gelip: “Bize muallim gönder” der,
Bunun üzerine on kişi, Kâre’ye gider,
O, on kişiden biridir Zeyd bin Desinne’m.

Boş alanlar tekin görünmez , düşman vardır,
Heyet gündüz yol alarak, gece saklanır,
O güzide heyet “Reci Suyuna” varır,
İman aşkıyla yollarda Zeyd bin Desinne’m.

Alan ve Kâre’nin elçisi, firar etmiş,
Lihyan oğullarına heyeti bildirmiş,
Onlar ki; insanı köle diye satarmış,
Elçi sizleri satmıştı Zeyd bin Desinne’m.

Sizi çağıranlar, size ihanet etti,
Misafirini düşmanın eline verdi,
Yüz okçu, güzide heyetin peşindeydi,
Esircileri eline düşendi Desinne’m.

Müşrikler, heyeti kuşatıp ok yağdırır,
Sekiz yiğit, şehitlik makamına varır,
Hubeyb ve Zeyd, insan pazarında satılır,
Kindarlar eline geçen Zeyd bin Desinne’m.

Mekke müşrikleri öldürmekte ısrarcı,
Esirler etrafına dolmuş intikamcı,
Uhud’un intikamı saçmalıklarıydı,
Tem’im’de zincirler bağlı olan yiğidim.

Çarmıha vurup, alay eder, küçümserler,
Zeyd ve Hubeyb namaz için izin isterler,
“Allah’ı inkar et” diye izin verirler,
çarmıhta bile “dönmem” diyen can yiğidim.

Müşrik Safvan bin Ümeyye işaret verir,
Nistas’ın mızrağı Zeyd’in karnını deler,
Peygamber aşığı Zeyd, şehid edilmiştir,
Selam olsun sana yiğit Zeyd bin Desinne’m.

Allah için, öğretmek uğruna şahadet,
Zorluk anında çelik olmalı metanet,
Kuldan değil, Hakk’tan beklenirse selamet,
Başı ve de sonu güzel olur yiğidim.

Desinne’de Hakk aşkı vardı çarmıhtayken,
Öleceğini biliyordu bağlanırken,
Ruhu bedenden ayrılmıştı, Allah derken,
O, sevgiliyle beraberdi yiğidim.

İstese ikrar ile kurtulabilirdi,
İstenileni dille de diyebilirdi,
Gel gör ki, Mü’min için iman önemliydi,
Kâinatta bilsin, sende bil yiğidim.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan