Terk etmiş gölgeler sevda şehrini
Geriye kalanı silsin ihtimal.
Yürekten göç eden çeker kahrını
Bu işi böylece bilsin ihtimal.

Zamanın elini dünden çekeli
Ne varsa eskiye dair yakalı
Kerevet tahtına varıp çıkalı
Şeytanın köşkünde kulsun ihtimal.

Gör ki gökten düşen elma başında
Bilinmez artığı kimin dişinde?
Mürüvvet gelirken ankâ kuşunda
Tutup kanadını yolsun ihtimal.

Gelmeyen vuslatın yitik gerisi
Küsüşmüş demek ki o aşk perisi
Yandı umutların küçük korusu
Nemrut’un nehrine dalsın ihtimal.

Alıştık çarkına düşüp dönmeye
Hicranın sırtına her gün binmeye,
Alıştık nasılsa yanıp sönmeye
Açmadık günlerde solsun ihtimal.

Vicdanlar kararmış talihler bozuk
Yazılan yazıya o etti yazık
Her bir güzel güne o attı çizik
Ellerin koynunda kalsın ihtimal.

Nihai bir karar olduğun kadar
İkiyi kendine böldüğün kadar
Ederin kalmadı, yok sıfır kadar
Kısmetsiz dalında çulsun ihtimal.

Eşkiya ömürden yılları soydu
Günleri ayları yedikçe doydu
Aklına şimdi de anları koydu
Eceli emel de bölsün ihtimal.


Yasemen Akyürek Ankara Hüzünlü KASIM 2012