Tutamasın elleri kurusun ki mısrayla
Yazamasın kalemler hicranları yarına
Vesile bil niyazı sen hazreti Yüsra’yla
’Yeter!’ desin namerdin el koysun zararına.

Bizmiydik vefasızın yüreğinden su içen
Bizmiydik o hasretin iklimlerinden geçen
Aşkı libas eyleyip bizmiydik kefen biçen
Baktık mı bir kez olsun zararına karına?

Sarp demedik yokuşu canhıraşla tırmandık
Dikseler de çöllere vaha açan dermandık
Olsun dedik aşk ile yazılmışa fermandık
Atmadılar mı yine olmazın süruruna?

Ne diye hazan ettik aşkın yeşil bağını
Ne diye yaşattık ki ölü olan sağını
Yağmalayıp yakarken aşkın yüce dağını
Acındı mı tek bir gün sevdanın gururuna?

Verdiler mi hakkını vebalinde pişenler?
Azaları sızlattı kurt olup üşüşenler
Yem etti kurda kuşa makberleri deşenler
Mıh diyerek çaktılar dediler ’kır’ ar’ını.

Yükseldikçe arş boyu utanmaz mı günahlar
Ukbayı inletmez mi kubbe sarsan bu ahlar
Daha nasıl dirensin uğursuza cenahlar?
Çıkartmışken ’vur’ emri onurun firarına.


Ölülerle karıştık mefta oldu sineler
Açılmadık yürekte büzüldükçe mineler
Başımıza yıkıldı zül olan viraneler
Asumanı deldiler olurun kararına.


Yasemen Akyürek Hüzünlü Kasım Ankara 2012