Öfke ile oturan zarar ile kalkarmış,
İnsan küsüp kızarsa kâr etmeliymiş meğer.!
Bir öfkenin yüzünden dil kalbi yaralarmış,
Dilin kemiği yokda sabretmeliymiş meğer..!

...Oysa dayanamadı ne yürek ne de dilim,
Ha bire yazıp durdu kırıp döktü kalemim.
Dertler boyumdan aşkın az bile çektiklerim,
Bir gönül ayrılıkla sınanmalıymış meğer..!

Toplaması zor imiş bir can kırıklarını,
İpek ibrişim olsa dikmez yırtıklarını.
Bırak içinde kalsın yazma yaralarını,
Gönlüm bir hoşçakal’a dayanmalıymış meğer..!

Dillerimiz varmadı kal gitme diyemedik,
Kendine çok iyi bak unutma diyemedik.
Allah esirgedi hep elveda diyemedik,
Yürek bir hapşırığa katlanmalıymış meğer..!

Bir fındık kabuğundan bazen küçük mesele,
Kocaman bir dağ olur büyür gelir ne hale.
Başını taştan taşa vurup dağıtsan bile,
Seven gönül sevdikçe uslanmalıymış meğer..!

Ne acılar yaşandı kırıp döktük boş yere,
Pişman olsan ne fayda dil lâl oldu birkere.
Demek kaderde varmış yazı böyle ne çare,
Severken değer kıymet bilinmeliymiş meğer..!

Hayat öyle kısaki göz aç kapa bitiyor,
Sahip olduğumuz şey bir an uçup gidiyor.
Fırsat elde var iken değer kıymet bilmiyor,
Uçup gitmeden önce sarılmalıymış meğer..!

Yardan gelen ne varsa başım gözüm üstüne,
Neyse tamir ederim bir yol vardır bilene.
Nereye gidersen git dönüşün yüreğime,
Yar nadide bir çiçek sevip sulanmalıymış meğer..!

TİRYAKİ eskilerde tamir denen şey vardı,
Sevenler sevdiğini o zamanda kırardı..!
Aradaki tek farksa onlar yara sarardı,
Şimdi moda sevgili değiştirmekmiş meğer..!!


15 Kasım 2012
00.47
İstanbul