6
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
1035
Okunma

Ne kurtarabilir ki insan
Güneşin boyunduruğunda toprak harmanından?!
Tan kızıllığında narin bir çiçek
Besleyip büyüttüğüm düşler
Sessiz çığlıklarımın sansürüne gömülür...
Mavi bir hüzün karışır öfkeme
Tuz gibi suda erir...
Kağıtlarda ezgili, tuvalde düş gezgini;
Renkten renge kırılmış
Enstantane kırpıntısı bir mutluluk benimkisi
Pencerem doğudan açılır, batıya kapanır
Yarına düşlerimin yırtık yelpazesi kalır...
Şaban AKTAŞ
01.11.1999