1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
841
Okunma
yol kenarında duruyordu saçları beline kadar bırakılmış her telinde biraz daha görüyordum
hayatın günahlarını sessizce yanına yaklaştım gözlerinde küçük bir tomurcuk.
bana doğru yöneldi,usulca kulağıma eğilip ağlamaklı bir ses.
’’Daha mı kötü ruhunu satmaktansa bedenini satmak’’ ve o an tüm İstanbul susmustu.
O kadının ağzında düşen kelimeler bütün İstanbul’u yakmaya değerdi.
Cevap Yaz