Söz vardır iş kotarır, belâyı sızan eyler;
Söz vardır başın alır, oltaya sazan eyler...


Boğaz dokuz boğumdur, iki dinle bir konuş!
Zırva tevil götürmez, mermeri tozan eyler...


İlmin bile suç olur bazen toplum indinde,
Bir gaf gözden düşürür, adını bozan eyler...


Mızrak çuvala sığmaz, önder yanlış yaparsa,
Zeybekler kafa bulur, efeyi, kızan eyler...


İradeler çatışır, boşlukta kalır makam,
Siyâsetin hır-gürü, baharı hâzan eyler...


Gün gelir sokaklara dökülür insan seli,
Tetik-efsun feryatlar, uysalı, azan eyler...


Tâlih aynı deyişten O’nu dâra çeker de,
Şunu millete Vekil, Bu’nu da Ozan eyler...


Kimi söz hızlandırır felâket sürecini,
Kimi söz zafer sunar, târihi yazan eyler...


Düzgün üslûbu-beyan sert kalbi yumuşatır,
Yahşi, yaman dem vursa, duyan hüsnü-zan eyler.