Kendimi taşayamayacak kadar öyle yorgun hissediyorum ki.
Artık ne denizin mavisini nede kuşların cıvıltısını hissetmiyorum ki.
Kalabalıklar içinde kayboldum,yaşamı hissetmiyorum ki.
Gözyaşlarımdan efrafımı,olup bitenide hissedemiyorumki.

Boş ver üzülme her şey unutulur diyorlar.
Hayat her şeye ragmen güzel diyorlar.
Hiç kimse için üzülmeye yıkılmaya degmez diyorlar.
Ama rüregimdeki acılar üstüme üstüme geliyorlar.

Ben onun ölmesini istiyecek kadar nefret ediyorum.
Ve ben onun kollarında ölmek istiyecek kadar seviyorum.
Artık gecmişi özlüyorum,artık onunla aldıgım nefesi seviyorum.
O nun bana hissetdirdigi güzelligi onun varlıgını seviyorum.

Kısaca onunla yaşamak, cehennemden beter.
Ama onsuz yaşamaksa ölümden beter.

KALAN ÖMRÜM