3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1241
Okunma

Dinleyin!...
Dinleyin boşa geçen onca zamanın sesini, sessizliğini
On yıl olmuş.
Şimdi çok geç
Anlatmayın bana kaf dağını
Tırmana tırmana gerçek olmuş.
Henüz onaltı yaşında..
Hayal kurmak yasak,
içimdeki çocuksu duygular yokolmuş.
Bedenim; çalışan makina
Yarınım; belli değil
Yüreğim; duygulardan uzak kalmış, kırılmış, parçalanmış.
Yeniden başlamak!.
Zaman; çok geç kalmış
Ellerim nasır, bakışlar manasız, gözbebeklerim solmuş.
Gün bu gün; altı yıl daha geçmiş zamandan.
Yaş, yirmi iki.
Nereden geldim?
Nasıl geçti o çocukluk yıllarım yaşamadan?.
Şimdi; yıllardır kapatmaktan korktuğum kirpiklerim kapansa..
Geriye doğru gitsem zamanda.
Uyansam..
Bir çocuk olsam yeni yeni yürümeye başlamış.
Öyleki; düş gibi rahat bir beşikte olmalı..
Olmalıki; unutturmalı soğuk el kapısını
Ve o zaman; isterdim diğer çocuklardan alacağımı
İsterdim hep yanımda olsun..
Yüzünü bile bilmediğim anacığımı.
İsterdim..
Hayalini bile kuramadığım mutluluğu.
Ve..
Pespembe çocukluğumu.
5.0
100% (2)