Soğuk, puslu bir hava
Yerlerin kar tuttuğu
Kayaların donduğu
Tanrıların unuttuğu
Bu topraklarda
Ölüm ve vahşet kol geziyordu
Peşimdeki aç kurtlara aldırmaksızın
Ayaklarımın altındaki karı ezmeden
Yoluna devam eden
Yalnız yolcuydum ben
Arkadaşım ölümden başka
Hiçkimse yoktu bana eşlik eden
Uykusuzluk, yorgunluk
Açlık ya da soğuk
Etkilerdi beni
Binyıllık bir çınarı
Etkileyeceği kadar
Çünkü ben
Zor koşulların
Daha zor adamıyım
Hayatta kalmaktan başka
Hiçbirşeye inanmam
Ve hiçkimse öğretmedi
Hayatta kalmayı bana
Hayatın kendinden başka
Katı, soğuk, merhametsiz
Ve anlayışsız
Bir öğretmendir hayat
Sanki yetişmesi gereken bir yer
Varmış gibi
Hiç durmadan ilerler
Kimseyi beklemeden
Ve kimin başına neyin
Geldiğiyle ilgilenmeden
Uzun ve yorucu savaşlar atlatıp
Ölümle kol kola gezdiğinde
Hayatın neye yetişmek istediği
Anlaşılıyor kolayca
Her canlı gibi
Hayatta ölümden kaçıyor
Durup beklerse
Ölümün ona yetişeceğinden
Endişe ediyor
Budala
Amatör panayırların
Üçüncü sınıf sihirbazları
Tarafından yapılan
Basit bir ilüzyon
Olduğundan bile habersiz
Bir düş , bir rüya
Geçici bir heves
Küçük bir çocuğun elinde
Kırılmayı bekleyen
Bir oyuncak
Düşündüğü iddia edilen
Yaratıklar tarafından
Fazla anlam yüklenmiş
Hoyrat sevgili
Zorba kral
Sana sadece gülerim
Küf kokan mezarımda
Gereksiz inançlara
Prim vermeden
Ölümle oynadığım
Satranca devam ederim
Kazanmak kimin umrunda
Ben oyunu seviyorum
Mezarımdayım
Kazanılabilecek ne var ki
Ya da kaybedilebilecek
Kemiklerden başka
İstediğinde işveli bir genç kız gibi oynak
İstediğinde yılların yüküyle
hafiflemiş bir bilge gibi durarak
Çürüyen etimi seyretmeme
Yardımcı oldu ölüm
Zamanın başından beri vardın değil mi dedim
Ben hep vardım dedi
O kadar zaman hiçkimse senden
kaçamadı mı ya da seni
yenemedi mi dedim
Hiçkimse dedi benden
kaçamaz
Ya da beni yenemez
Ben mutlak gerçeğim
Boşlukta gezen kaya parçaları
Bir zamanlar
Bolluk ve bereket içindeki gezegenlerdi
Herşey günü gelince
Yokolur unutma
Ve hatırla
Yok olabilmen için
Önce varolman gerekir
Ben dedim
En yüce dağlara tırmandım
En derin sularda yüzdüm
En vahşi ormanlarda avlandım
Güvendiğim dostlarım
Öldürdüğüm düşmanlarım oldu
Seviştiğim kadınlarım
Değerini bilmediğim
Hazinelerim oldu benim
Yok olmak istemem doğrusu
Ama varolduğuma eminim
Gözlerime baktı ölüm
Derin, soğuk, mesafeli
Hiçbir umut ışığı yokken
Dedi boşluktaki kayalar
Birgün çoğalırlar
Biraraya gelip
Yeni bir dünya yaratırlar
Varolmadan yokolamayacağın gibi
Yokolmadan da varolamazsın
Bir döngüdür bu, anlamalısın
Haykırdım
Demek ki değilsin bir son
Hayat gerçek, sensin ilüzyon
Dedi ölüm herşey bir bütündür
Ayırmaya çalışma
Ne hayata ne de bana
Boşuna alışma
En çok yaşayanın ömrü yüzyıl
Parçalarını bir araya getirmek
En az birkaç bin yıl
Benimle geçireceğin süre daha uzun
Ben temizlerim, hayatta kirlenir ruhun
Çürüdükçe etin
Huzura kavuşacak için
Hazır olacaksın yeni bir sen için
Desene dedim birkaç bin yıl
Sürecek oyunumuz
Bolca olacak konuşacak konumuz
Gaddar bir kahkaha attı ölüm
Ne kadar da iyimsersin
Dedi sendeki ruhla mümkün mü gülüm
Birkaç milyon yıldan önce
Kazanmak yeni görünüm
Haydi yap hamleni, fazla düşünme sonunu
Yoksa gerektiği gibi
oynayamazsın oyununu

- şubat ’12 -