0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1084
Okunma
Şair sende tüm insanlar gibisin,
Etten, kemikten yaratılmışsın.
Herkesle aynı kaderi paşlaşsan da,
Ecel Bezminde aşka uğramışsın.
Dokunmadan da hissedebilensin,
Hiç sevilmesen de sevebilirsin.
Gül bahçelerine kurulmuşşun.
Gönlün divanında girizgahlar var,
Veysel’in görmeyen gözlerinde,
Aşk’tan sana inciler, nameler var.
Yunus’un aşk diye aradığı nidada,
Heceyle yazılmış mısraların var.
Fuzuli gelmemiş dünyaya fuzuli,
Aşk bilinmek için onu seçmiş.
Sende aşk’a dahi emareler var,
Şair, bildiğini kimden saklarsın ?
