43
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2287
Okunma
Hoyrat el uzanmış sineme değer
Kızgın sac’a atıp yakarlar beni
Her nefes alışta ölmüşüm meğer
Acımadan tutup yakarlar beni
Bağrımda yanan bu ateş nasıl kor
Neler çekerim ah bir de bana sor
Kan ağlarken için gülebilmek zor
Canevimden söküp yakarlar beni
Düştüm yaban ele oldum divane
Yüreğim gark oldu yıkık virane
Eridim kül oldum ben yana yana
Sahralara ekip yakarlar beni
Feryadımı işit duy avazımdan
Kalem böyle çalmış alın yazımdam
Gözümdeki yaşlar sanma nazımdan
Kör kuyuya döküp yakarlar beni
Yakutiyim artık çektiğim yeter
Her günüm dünümden dahada beter
Acılar yol olur gönlümde yiter
Temelimden yıkıp yakarlar beni