Umutlarım ne kadar uzak bana,
Kararan gecelere inat bir ışık tutuyorum yalnızlığıma,
Hadi sevgili, gözün çarpsın artık bu kalabalık yalnızlığıma...
Esir bir gölge gibi ardından dolanırken ben,
birkere dön ve bak arkana,

Edilen yeminler, gönlümüze taktığımız o yüzükler..
Şimdi neredeler..

Ben yine kalemi elinde ayrılığa pervane bir şairim
İzmirin kuytu köşelerinde,

Bir dilenci misali, avuç açarım aşka...
Seni kim severdiki bu denli benden başka,

Ey vefası eksik, yüreği taştan yarim,
yarım kaldım, sensizliğin girdabında,
Cebimde bir sürü hatıra ile dolanırım,
Bazen konak meydanı,
Bazen alsancak,
denize dökerim acılarımı,
Bazen ise bedenimden taşar, yüreğimin yanlız kalışlarının isyanı,
Hadi sevgili,
Dön gittiğin yerden,
Yelkovan geçmeden akrebi,
Yoksa bitecek bu yaramaz şairin, sana yazdığı şiirlerinin mürekkebi...

Hadi yar..
Umutlarım kadar yakın ol bana...