Söndü yüreğimde
Kor alevli volkanlar
Akmıyor damardan
O Deli akan kanlar
Seni sana bıraktım
Yaksın seni volkanlar
Şelâle olup aksın
Damarındaki kanlar
Ağlattın beni herdem
Boğsun seni şeytanlar

Göstermedin hiç bana
Mutluluğun özünü
Sayende hep yaşadım
Çile gam ve hüzünü
Ben’den öte döndürdün
Hilal kaş nur yüzünü
Kurtulmadım yokuştan
Görmedim hiç düzünü
Ben’deki bu çıkmazı
Artık arayıp sorma
Benim için kafanı
Dahada boşa yorma

Sevda bülbülüm uçtu
Neyleyim aşiyanı
Çakta kibriti yansın
Sen bana yar olmadın
Aç gözlerini canan
Sana nasıl söyleyim
Uyan artık uykudan
Ölüm kurtuluş olur
Yaşadığım hep ziyan

Aşkınla ben yanarken
Gelip beni bulmadın
Dallarımda çiçek olup
Açıp açıp solmadın
Sevda saraylarıma
Neden Sultan olmadın ?
Her mevsim böyle yağan
Kar borana alıştım
Hüzünler otağ kurdu
Yaşar beleş içimde
Bu nasıl bir kaderdir ?
DURAK kıvranır durur
Hergün türlü biçimde

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ