Altın değerini verme gümüşe
O kendini sonra bir şey zanneder
Alim sonra şaşar kötü gidişe
Kavalını çalıp bir ney zanneder

Astarı olmayan demirler çürür
Arsızın yüzüne biri tükürür
Bir şey yokmuş gibi o yine yürür
Nisan yağmurudur be hey zanneder

Alçak gönül olur hürmet edersin
Kırılmasın diye onu dinlersin
Bir şey bilir gibi elin öpersin
O kendini büyük bir bey zanneder

Allah şifa verir hekim vasıta
Zahir olan değil Batıni hasta
Sakın kesme selam hakiki dosta
O kendine sonra bir zay zanneder

Allah mülkü verir ben yaptım diyen
Komşusu aç iken kendisi yiyen
Kibir ve gururla yolda yürüyen
Ben bakiyim burda bir hay zanneder

Diyeceğim çoktur inmem derine
Emaneti koru gönder yerine
Ne kadar bilirsen danış birine
Kendi âlim diğer bir huy zanneder

Sırrını söyleme arkadaşına
Oda onu söyler can yoldaşına
Sonra işler açar senin başına
Canın arkadaşı bir boy zanneder

Okudum şiirler güzeldir ama
Bazı yerlerine tutmuyor yama
Bunu yazan adam sözümdür sana
Ozan Ali kendin bir şey zanneder


dost kalemlerden

Şükran AY

31 Ekim 2012 Çarşamba 17:08:46


İnci gibi yazar şairin şahı
Çeker hep derinden, yakan eyvahı
Hüzünlenme döner, şansın semahı
Döndükçe yalanı, gerçek pay eyler .