Koskoca bir ömrü geçirdim boşa,
gerçeği bilmedim, düş’ü bilmedim.
Baharı deyiştim kara bir kışa,
baharı bilmedim, kışı bilmedim.

Hep kendi kendime kötülük ettim,
ölü bir geçmişin peşinden gittim,
bütün nefesimi boşa tükettim,
doluyu bilmedim, boşu bilmedim.

Kendim’ le kavgaya girdim gireli,
kaybettim yolumu bulamam geri,
meğer’ se ne zormuş cahil’ in hali,
kolayı bilmedim, zoru bilmedim.

Acısız, tatlısız gün olmazmış,
neşesiz, kedersiz kul olmazmış,
dikensiz, çalısız gül olmazmış,
dikeni bilmedim, gülü bilmedim.

Insanlar ne kadar çok değiş’seler,
doğustan olurmuş bazı değerler,
altın yer’e düşse pul olmaz derler,
altını bilmedim, pulu bilmedim.

Sevgi’le bakmayan gözler görmüyor,
aşk ile yanmayan özler bilmiyor,
bu dünya sevgisiz, aşksız olmuyor,
sevgiyi bilmedim, aşkı bilmedim.

Dilerim her zaman gül yüzün gülsün,
ne muradın varsa allahım versin,
benim dert ortağım, nazlı yar sensin,
ben beni bilmedim, seni bilmedim.

Oysaki her günün bir değeri var,
yaşanmamış günler ziyana uğrar,
Muzaffer halamı kendini yorar,
Bu günü bilmedim, dünü bilmedim.

Muzaffer Yavuz