(Bedir şehidlerinden, Can Şehidlerim: 3)

Avf bin Afrâ (RA)

Adı; Avf bin Hâris bin Rifâa el-Hazreci,
Annesi Afra’ya nispetiyle anılırmış,
Babası Hâris’e nispetiyle de anılır,
Akâbe’de bey’at eden yiğit Avf bin Afrâ.

Bedir Savaşı öncesi meydana çıktı,
Kardeşleri Muâz ve Muavvız vardı,
İkisi, Şeybe ve Utbe karşısındaydı,
Müşrik Rebia, Mekkeli ister yiğidim.

Müşrik Rebia: “Ensârla işim olmaz” der,
Karşısında Mekkeli Müslümanlar ister,
Mubazereye Ali ve Hamza gitmişler,
El-Hazrec’in üç nurundan biridir Avf’ım.

Avf, Resûle: Allah bizden nasıl razı olur?
Ey Allah’ın Resûlü bize bunu duyur!”
Resûl der: “Kalkan düşse de devamla olur,”
Kalkanı fırlatıp savaşandır yiğidim.

Bedir Günü, sırt sırta vermiş iki kardeş,
Ebû Cehil’e karşı olmuşlar bir ateş,
Yaralanmıştı Ebû Cehil denen serkeş,
Uhud’un cengaver yüreksidir yiğidim.

Cehil oğlu İkrime, hiddetten köpürür,
Yorgun düşen Avf ve Muavvız’ı öldürür,
İki yiğit şahadet makamına yürür,
Otuz beşinde şehid düşendir yiğidim.

Râsûlullah, savaş sonrası dûa eder,
“Ümmetin Firavunu Ebû Cehil’di” der,
Cehil, Avf ve Muavvız’ın eliyle düşer,
Râsûlullah’ dûasına mazhar yiğidim.

Cehillere hep yürekten karşı çıkmalı,
Haksızlık karşısında tavizsiz durmalı,
Ona vururken Allah adına vurmalı,
Kahramanlar ölümü düşünmez yiğidim.

Allah sevdası, kalplere hakim olunca,
Benliğinle koş, Allah adını duyunca,
Rahat hesap verirsin, hesap sorulunca,
Müslümanlarda kölelik olmaz yiğidim.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan