Her kes dört mevsimlerden,
Birini sever de,
O ve ben,
Kış mevsimini severiz.
Çünkü
Hayallerimiz güçlüdür.
Kış gelmeden,
Karları izler,
Şömine önünde,
Çıtırtı dinleriz.
Yağmurda sırılsıklam,
Dans ederiz.
Görenler bize imrenir.

Aşkın şarabından,
Yudum yudum, içerken,
Aşk sarhoşu oluruz.

İçimizde ki aşk,
Cemallerimize yansıyınca,
Aynaya bile, gerek yoktur.
Çünkü
İki ayna olur,
Kendimizi görürüz.

Kardelenler, bizi kıskanır.
Biz el, ele tutuşunca,
Dünyanın tüm çiçekleri,
Gönlümüzde açar.

Kar da gülsüz kalan bülbüllere,
Yüzümüzde açan güllerden,
Gülistan sunarız.
Biz varsak eğer,
Bülbüller gülsüz,
Güller bülbülsüz kalamaz.
Çünkü
Bize gülmek çok yakışır.
Ve
Her gülmemizde,
Bir gül açar.

Kar güneşle savaş edebilir de,
Bizimle edemez.
Çünkü
Aşk ile tutuşmuş,
Sol yanımızda ki alevlere yenik düşer.


Biz istesek eğer,
Kutupları bile, eritir,
Coğrafya’yı bozarız.

Bizim atlasımız,
Toprak Anadır.
Topraktan var olduk,
Toprağa tutuklu kaldık.

Bizim aşkımızda,
Tutku bir tarafta,
Melankoli bir tarafta duruyor.

Bu aşkta istesek bile,
Hercai olamayız.
Çünkü
Bizi kader sıkıca bağlamış.
Kaçış yok bu aşktan!
Her sokak bizim aşkımıza,
Dem vuruyor.

Sabahçı kahvesi ararsanız eğer,
Usulca uykusuz gözlerimize,
Yaklaşın ve nemli kirpiklerimize tutunun.

Biz gözyaşlarımız da,
Notalar icat eder,
Cümle âleme serenat yaparız.
Hiç yaşanmamış aşk bizde diye!

Bizim aşkımız, asırlardır ayakta duran,
Çınarlar gibi,
Hep dim dik, duracak.
Çünkü
Bizim fırtınamıza,
Ne şimşek ne de yıldırım değebilir.

Biz aşktan anlamayanlara,
Hortum olup,
Bilinmeyen diyarlara uçururuz.
Aşkımıza değmek isteyenlere,
Tek vücut olup, kalkan oluruz.

Kimse bizim aşkımıza,
Engel olamaz.
Sevgimizle tüm engelleri aşarız.
Nazarda edemezler!
Çünkü
Bizim nazarlığımız çok güçlü!
Yakamoz gözlerimiz, bizi korur.

İki kelam ile
Dertlerimizi unuturuz.
Çünkü
Biz kelamlarımızı,
Bir ibadet sayarız.

İbadetin en güzeli onunlayken,
Kâbe de tavaf eder gibi, olmakta gizlidir.
Sözümüz, özümüzden gelir.
Bizim aşkımıza,
Kötü kelam yapsalar bile,
Bize vız gelir.

El, ele tutuştuk mu?
Tutuştuk!
Göz, göze bakıştık mı?
Bakıştık!
İşte o an,
Bizi görenler,
Bizde görürler,
Aşkın en yüksek mertebesini,
En yüce temizliğini,
Çünkü
Biz aşk dolu kalbimizle,
Kirlenmek nedir bilmeyiz.

Sevmesini bilmeyenler!
Bize gelsinler.
Biz aşk-ı bir kanaviçe gibi,
Gönüllere işleriz.

Biz her gün,
Tanrıya dua ederiz.
Çünkü
Bizi, bize nasip eyledi diye.
Şükür etmeyi bize,
Bizin aşkımız öğretti.
Hele sabrı hele sabrı,
Kanımıza, canımıza saldı.
Şükürler olsun!
Ve
O benim dünya’mda,
İki Cihan da var olsun!

Bir gün, bize hicran değer de,
Vuslatı yakalayamazsak eğer,
Mum gibi, yana yana, tükeniriz.

Evet, biz aşkımızı sonsuzluğa,
Defin etmiş,
İki sevdalıyız…



Bilgehan Emirşanoğlu




Şiirime sesiyle hayat veren sevgili Sebahat KARA kardeşime çok tşkkr ederim.