Çok zamandır seni bekliyor,
Neredesin bilmiyorum?
Kalbim bir gün gelecek diye,
Bana teselli veriyor.
Seni düşününce, bazen çok mutlu,
Bazen de mutsuz oluyorum.
Her gün seninle uyuyup,
Seninle uyanıyorum.
Şimdi nerede, oda beni arıyor mu?
Diye, düşüncelerle avunuyorum.

Bizi hayal ediyor, boyumuz, huyumuz,
Ne kadar uyacak?
O benim sevdiğim kadar,
Beni sevecek mi?
Diye çok merak ediyorum.
Bazen seninle kavga ediyor,
Sitem dolu sözler söylüyorum.
Gelmeyecek misin? Yetti be diyorum.
Tabi kendi kendime söylemlerim.
Bir gören olsa, deli sanacak.
Sahi akıllıda sayılmam.

Bazen gökyüzüne bakıyor,
Masmavi bulutlara seni soruyorum.
Bazen kara bulutlara durun ağlamayın!
Ben sizin yerinize ağlarım diyorum.
Çünkü çok zamandır,
Dinmeyen gözyaşlarım var benim!
Bazen, tüm dünyaya seslenip,
Seni sormak istiyorum.
Adını, kim olduğunu bilmiyorum ki
Nasıl ilan vereyim?
Sahi boyun, huyun, göz rengin nedir?

Kısacası çok zamandır!
Tanımadığım seni, çok seviyorum.
Efkârlandıkça, sigara üstüne,
Sigara tüttürüp, sağlığımı bozuyorum.
Bazen sigarayı yarıda söndürüyor,
Sayende katranından kurtuluyorum.
Çünkü hey fazla içersen,
Onu tanımadan, ölüp gideceksin diyorum.
Hoş şu an yaşıyorsam eğer,
Bu senin sayende yaşamak oluyor.
Onu tanımadan ölmeyeceğim diye,
Yeminlerimin bini bin para oluyor.
Kendime çok iyi bakıyorum.
Kanseri bile, sayende yendim.

Bazen gözlerini mavi diye,
Düşünüp gökyüzünü seviyorum.
Bazen yeşil mi? Diyor,
Tüm yeşilliklere gözlerine bakar gibi,
Bakıp hayallere dalıyorum.
Bazen gece karası mı? Acaba deyip,
Katran karası geceleri bile seviyorum.
Çünkü senin gözlerine karanlıkları bile,
Çok yakıştırıyorum.
Yoksa kahverengi mi?
Aman ne renk olursa olsun.
Ben seni her şeyinle sevmeye,
Çoktandır razı olup alıştım.

Arkadaşlarım beni iyi tanır.
Onları hep güldürüp, dertlerden,
Uzaklara salarım.
Onların, dertleriyle mutlu olurum.
Amma, sen aklıma geldiysen eğer,
İşte o an hüzünlenir, gözlerim nemlenir.
Ağlıyor musun diye sorarlar?
Yok, yahuuuuu neden ağlayayım?
Sigara dumanı kaçtı der,
Onları kandırıp, mutluyum ben derim.
Zaten resimlerinde hep gülüyorsun derler.
Bilmezler mutsuzluğumu gizlemek için,
Bir resimlerimde değil, her yerde gülüp,
Maskeyle dolaştığı mı akıllarına gelmez.
Hoş şimdi öğrendiler.
Ne yalancıymış be diyecekler.

Bazen, bana senin sevdiğin yok mu?
Diye soru yönlendirirler.
Bende var derim.
Kim?
İsmi ne derler?
Bende her sormaların da, o derim.
Ben onu çok seviyorum derim.
Saklama, söyle artık derler.
Bilmezler ki bende bilmiyorum seni.
Onun içindir hep o demelerim.
Şimdi bu sırrımı da öğrendiler.

Her yerde sen varsın.
Çünkü her an ben sendeyim!
Ne olur gel artık gel!
Ecel meleğim gelmeden,
Sen gel bana.
İstersen ecel meleğim sen ol!

Tanımadığım seni özledim.
Tanıdıklarımdan, usandım!
Belki sende beni arıyorsun.
Bir gün kavuşursak eğer,
Belki, sende diyeceksin!
Tanımadığın beni ne çok beklemişsin.
Aslında, ben seni kendimden de,
Fazla tanıyor gibiyim.
Tanımadığım sen için, hicranlardayım!

Çok acı çekiyorum çok.
Senin için, her şeye katlanıp,
Çok zamandır, seni bekledim.
Neredeysen çık karşıma!
Ben geldim de ne olur!
Gayrı dayanacak gücüm kalmadı.
Gel sar beni, gel al beni.
Bir damla mutluluğum olsun seninle.
İnan ki ben tanımadığım sana muhtacım.

Sen gelince, bir günlük ömür biçilecekse bile,
Razıyım, seni bir günlük görüp ölmeye!
Her yıl sırasıyla cemre düşüyor.
Önce havaya, sonra suya, daha sonra toprağa,
Benim yüreğime, her gün cemreler düşüyor!
Şimdi yanımda olsaydın eğer,
Sana sıkıca sarılıp,
Gözyaşlarımı, bu kez mutluluktan dökerdim.
Ağlama deseydin eğer,
Bırak ağlayayım!
Hıçkırıklarım şimşeklere karışsın,
Bu ağlayışım, mutluluktan deyip,
Bu gün benim bayramım derdim

Tanımadığım sen!
Ben, bir gün seni tanımadan,
Ölürsem eğer, onu çok seviyordu diyecekler.
Kimse ismini öğrenemeyecek.
Sen sanıp, yanlış kişiyi sevdiğimi,
Sana söyleyemeden,
Ben bile, o diye diye, öleceğim!
İsmini, ben bile bilmeyeceğim...




Bilgehan Emirşanoğlu



Şiirime sesiyle hayat veren Funda SAĞLAM kardeşime çok teşekkür ederim.