2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1413
Okunma
Çok uzaktı artık…
De ki kaf dağının arkası.
Ağladı ağlayabildiğine..
Güz mevsimine inattı yaşları.
Yaşlar sulardı.Sular taşırdı
Temizlerdi belki bir şeyleri.
Ağladı..
İki hidrojen bir oksijen kıvamında..
Yakar geçerdi belki de,.
Bilirdi;tek başına bıraksan ,oksijen de yakardı..
Dağladı işte yaralarını;
Gücü yettiğince..
Ve..
Güç yerini,acıya bıraktığında..
Sıktı dişini..
Şikayet falan da etmedi hani..
Ağladı ,sadece ağladı..
Dili döndüğünce,aklı yettiğince
Don Kişot misali yeldeğirmenlerine açtığı savaşta,
Dua etti..
Madem ki yarattın,madem ki ben benim dedi…
Çektim kılıçlarımı..
Hanga..
Ya çık karşıma,
Yada mümkünse gölge olma..
RC
5.0
100% (1)
Cevap Yaz