herşeyi
bir sebebe bağlamayı
ödev bildik biz
hiç utanmadan

kibirli elleri yıkadık
kirli bahanelerde
şimdi nihayet
huzurla yatabilirdik

sen beni senden
iyi anlamalıydın oysa
ancak böyle
tanıyacaktık kendimizi

hiç üşenmeden tüm çizilenleri
silip
uzun uzun baktık
parmaklıklardan

bu kadar mı zordu
görememek
kısa çöpler
hep kaldı elimizde

oysa sen
benden değerliydin
sonra
yer değiştirdik biz

ve artık
ben senden
daha değerliydim
nedense

ilk günler güzeldi sanki
pruvasında yalnız köşklerin
şişen yelkenler o nasıl bir
tatmin duygusu

kaç fırtına atlattım
bir bilsen
önemli olan
limana yanaşmaktı

uçsuz bucaksız okyanuslarda
günler hiç usanmadan
doğuyordu,
ne tuhaf!

sonra birgün,
birden gördüm
karanlık gecelerde
ne kadar üşüdüğümü

son bir zafere
daha kandırıp kendimi
sarıldım yeni hedeflere
öyle faydasız

meğer gemiyi terketmekte
maharetmiş,
bize böyle öğretmemişlerdi
oysa ki..

28.10.2012